Een tijdje geleden ontving ik deze mail:

“Beste XXX,

Ik heb jullie namen doorgekregen van X met allemaal lovende opmerking over jullie persoonlijkheden. Hij adviseerde mij jullie te benaderen met onderstaande vraag. Eind juni ben ik in Leuven met een groep docenten uit het beroepsonderwijs die interesse hebben in het thema social inclusion.

Op dinsdag 25 juni willen we ze allemaal individueel koppelen aan een Leuvenaar die ze een hele dag (9.00- 17.00) kunnen volgen (als een guardian angel). De Nederlander loopt dus gewoon mee in een normale werkdag van de Leuvenaar, die hoeft dus geen rondleidingen etc te geven gewoon zijn/haar werk doen.De Nederlander kijkt en luistert alleen toe. Desgewenst mag je de Nederlander ook mee aan het werk zetten, dat hoeft niet maar mag wel. Wil jij je ook een dag laten “schaduwen”, je hoeft niet werkzaam te zijn in onderwijs. Een andere context is minsterns zo leerzaam. Het mag ook een gewone saaie vergaderdag zijn….

Bel me gerust als je meer wilt weten. “

Ik belde niet. Ik mailde. Want ik heb ondertussen door dat je voorbij je eigen comfort moet focussen wil je (informeel) jezelf verrijken (lees: bijleren). En vandaag was het dus zover. Stipt 9u kwam ik terug van de school (waar ik mijn kinderen afzette) en daar stond iemand vol bewondering foto’s van mijn huis te nemen. Het was duidelijk: het is deze Nederlander die mij vandaag zou volgen. Enkele tassen thee later arriveerden we op mijn eerste vergadering. Een droge maar correcte meeting over een projectaanvraag, met veel geld en veel (maatschappelijk) belang. Pfff, wat was het daar warm! Nadien leek het me de tijd voor een ijsje, maar waar? Om niet steeds naar het beste Leuvense ijs terug te keren. Daarom eerst langs de dames van Link in de Kabel. Een kort afstemmingsgesprek over morgen en van daar uit richting Het Veld, onze zelfoogsttuin. Blijkbaar een gegeerde plek bij de schaduwenaren. F***** heet daar. Maar gelukkig vond Brecht dat het tijd was voor een pauze. Met een ijsje, uiteraard van de melk van onze eigen koeien. Toen werd het pas echt een boeiende ‘ontmoeting’. Over de serieux van onderzoek, over burn-outen, over dromen, over het gezin, over … En ik nadien maar vragen: heb je hier iets aan gehad? Blijkbaar wel dus. Mission completed. Het was een heel leuke dag. Anders en kei-leuk. Ahahaha erlebnis, “dit is ook leren”. Count me in, next year.